Padamelan Rasul-rasul 27
Sanggeus diputus yen rek diiangkeun ka Itali, Paulus jeung sawatara sakitan sejenna diserenkeun ka hiji perwira jenengan Yulius ti pasukan Rum, anu disebutna "Resimen Prabu".
Kaula sarerea diunggahkeun kana kapal ti Adramiti anu rek mapay palabuan-palabuan tanah Asia. Aristarkus urang Makedoni ti Tesalonika tea milu.
Poe isukna nepi ka Sidon. Yulius someah pisan ka Paulus, ngidinan nepangan sobat-sobatna supaya marekelan.
Ti Sidon balayar teh malipid ka Siprus, sabab angin mapag,
tuluy ngambah laut hareupeun Kilikia jeung Pampilia nepi ka palabuan Mira di Likia.
Di dinya aya kapal anu tas ti Aleksandria rek ka Itali, kaula sarerea dipindahkeun kana eta kapal.
Meunang sababaraha poe balayar kacida kendorna, seuseut nepi ka kota Kenidos. Ku sabab kapapag ku angin, kapal teh balayarna mipir-mipir pulo Kreta, nepi ka liwat Tanjung Salmone.
Sanggeus eta tanjung kaliwatan reujeung susah payah, kapal nepi ka hiji tempat anu ngaranna Palabuan Sari, deukeut kota Lasea.
Di dinya kapal eureun lila pisan, nepi ka liwat mangsa Poe Pertobat urang Yahudi, jadi geus mimiti usum loba bahaya ka anu balayar. Ku sabab kitu Paulus mepelingan ka sarerea, saurna,
"Dulur-dulur! Lamun urang neruskeun balayar ayeuna, ku paningal sim kuring gede pisan bahyana, matak rugi kapal, rugi barang, rugi nyawa."
Tapi perwirana anggur ngagugu ka jurumudi jeung nangkoda ti batan ka Paulus.
Ongkoh eta palabuan teh henteu hade dipake eureun dina musim tiris. Nu matak ceuk pirempug nu loba mending maju deui, sugan bisa nepi ka Penik ngarah eureun di ditu sapanjang musim tiris. Penik hiji palabuan di pulo Kreta, pernahna nyanghareup ka beulah kidul-kulon jeung ka kaler-kulon.
Pareng angin leutik ngahiliwir ti kidul, disangka bakal piluluseun pikeun neruskeun balayar. Seug tarik jangkar tuluy maju, balayarna malipid basisir pulo Kreta.
Tapi teu kungsi lila datang angin gede, anu disebut "Topan Eroklidon", ngagelebug ti darat, ti kaler-wetan.
Kapal geus taya petana bisa ngalawan angin, tungtungna diantep nurutkeun angin.
Seug kapalidkeun ka kiduleun hiji pulo leutik, pulo Kauda, sarta rada kahalangan tina angin. Kitu ge hese pisan nyalametkeun sakoci kapal.
Sanggeus sakoci ditaekkeun, kapal tuluy dibakutet ku tambang sakurilingna. Ku sabab salempang sieun kapal kandas kana dasar keusik Sirtis anu deet, layar digulung, kapal diantep sina sakaparan-paran.
Topan ngamuk terus. Poe isukna muatan kapal sawareh dipiceunan ka laut.
Poe isukna deui parabot-parabot kapal oge kapaksa dipiceunan ka laut.
Geus sababaraha poe panonpoe teu tembong-tembong, sumawonna bentang-bentang, ari topan ngagelebug keneh bae. Tungtungna sarerea geus teu ngarepkeun salamet.
Jalma-jalma geus lila henteu dalahar. Ti dinya Paulus ngadeg di hareupeun maranehna tuluy ngalahir, "Lamun dulur-dulur kamari ieu narurut mah kana pamanggih kaula ulah waka ninggalkeun pulo Kreta, moal nyorang balahi kieu, jeung moal rugi kawas ayeuna.
Tapi najan kaayaan siga kieu oge ulah laleutik hate, saurang ge moal aya anu tiwas, ngan kapal moal katulungan.
Sabab tadi peuting kaula kasumpingan ku malaikat, piwarangan Allah anu ku kaula disembah jeung anu kagungan jiwa raga kaula.
Dawuhanana, ‘Ulah salempang, Paulus! Maneh pasti bakal ngadeuheus ka Prabu. Malah babaturan maneh sakapal oge bakal saralamet ku karana sih piwelas Allah.’
Ku sabab eta sing tarabah! Kaula estu percaya ka Allah, anu didawuhkeuna-Na tangtu bukti.
Ngan urang engke bakal kandas di hiji pulo."
Dina peuting kaopat belas, kapal teh kadorong ku angin ka Laut Adria. Kira-kira tengah peuting ku urang kapal karasa yen keur nyampeurkeun daratan.
Tuluy nyemplungkeun batu pangjugjug, katangen jerona laut opat puluh meter. Maju deui saeutik, dijugjugan deui, jerona tinggal tilu puluh meter.
Urang kapal salempang sieun kapal kandasna kana karang, ku sabab eta tuluy labuh jangkar ti tukangeun kapal, bari ngarep-ngarep geura isuk.
Tapi kalasi-kalasi rek kalabur ti kapal, nurunkeun sakoci pura-pura rek nurunkeun jangkar ti hareupeun kapal.
Paulus gancang nguninga ka perwira jeung serdadu-serdadu, saurna, "Lamun kalasi-kalasi diantep naringgalkeun kapal, aranjeun geus taya harepan salamet!"
Tambang sakoci geuwat disabet ku serdadu, sakocina ragrag ka laut.
Barang geus rek bray beurang, Paulus mepelingan ka sarerea supaya dadaharan. "Geus opat welas poe aranjeun henteu kararaban naon-naon balas ngarep-ngarep salamet.
Geura dadaharan supaya tetep harirup. Aranjeun kabeh bakal saralamet, moal kungsi murag buuk-buuk acan."
Kitu saurna bari nyandak roti jeung muji sukur kasaksian ku sarerea, geus kitu nyontoan tuang.
Geus dicontoan mah sarerea teteg hatena tuluy dadaharan.
Pangeusi kapal kabehna aya dua ratus tujuh puluh genep urang.
Sanggeus kabeh cukup dadaharan, muatan gandum kabeh dipiceun ka laut supaya kapal hampang.
Bray beurang, breh tembong basisir jeung aya telukna, duka daratan pulo naon, urang kapal teu nyarahoeun. Lamun bisa kapal rek dibawa ka dinya.
Tali jangkar ditilas, jangkar-jangkarna diantep ka dasar laut. Tali kamudi diudar, layar hareup dibeberkeun sangkan kapal katebak angin ka basisir.
Tapi sabot kitu kapal teh ujug-ujug ngageduk teu bisa laju, beulah hareupna nyeblok kana dasar laut anu munjul, pageuh henteu obah-obah, beulah tukangna diteumbrag ku ombak anu kacida gedena nepi ka amburadul.
Sakitan-sakitan ku serdadu-serdadu rek diparaehan, bisi ngarojay ka darat terus kalabur.
Tapi opsirna ku sabab hayangeun nyalametkeun Paulus, ngahalangan kana karep serdadu-serdaduna. Malah tuluy marentah supaya anu barisa ngojay kudu ti heula ngarajleng ka laut muru ka darat,
anu salian ti eta kudu tarumpak papan-papan atawa bebejadan kapal. Gancangna sarerea geus saralamet nepi ka darat.